സഖാ ത്വമേവ

കറ തീര്‍ന്നു, തമസ്സിലുദിച്ച നിലാ-

വറതോറുമിറങ്ങിയുലഞ്ഞൊഴുകീ

ഉറവാര്‍ന്നു വെളിച്ചവുമിന്നു മന-

സ്സറിയാതെ കരഞ്ഞു തെളിഞ്ഞു സഖേ

ചിറകെന്തിനു നീയറിവായ് തുണയാ-

യനുവേലമെടുത്തു പറന്നുയരേ

ഒരു തൂവലിനുള്ളിലൊതുങ്ങി വരും

നിറമേഴുമതിന്‍റെ നിഴല്‍ച്ചുഴിയും

കതിരെന്തിനു കാനന സന്ധ്യകളില്‍

കരിവീരസമേതമലഞ്ഞിടുവാന്‍

കനിവുറ്റ കരത്തിലിണങ്ങിടുമെന്‍

കനവും കനലൂര്‍ന്ന കരള്‍ത്തുടിയും

ഇറയത്തൊരു ചാറ്റലൊടൊത്തു മഴ -

ക്കുളിരെന്‍റെ വിളക്കുകെടുത്തിടവേ

അരുതെന്നു തടുത്തു കരം തരു,മീ -

തിരി തന്നെയെരിക്കിലുമെന്നറിവേന്‍

മിഴിയൊന്നു നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയതും

മൊഴിയായ് കിരണങ്ങളുതിര്‍ത്തതിലും

മഴവില്ലു വിടര്‍ത്തിയുണര്‍ത്തിയക-

ത്തഴകാര്‍ന്നൊരു പുഞ്ചിരികൊഞ്ചിയതും

നിറയും മുകിലില്‍ മമ ജീവനമോ

നിറവില്‍ പൊഴിയുന്നിതു നിന്‍ വരമോ

അറിയില്ലകതാരിലലിഞ്ഞഖിലം

പറയാനെളുതല്ല ഗുരുത്വബലം